Aşık Veysel
the road (ingilizce çeviri)
let friends remember me (ingilizce çeviri)
dünya geniş idi şimdi daraldı
dünya tükenmez bir murat imiş
eşim yoktur bulamadım
galiba dünyanın sonuna kaldık
gine mi ağladın kirpikler nemli
göklerden süzüldüm tertemiz indim
gönül sana nasihatım
güzelliğin on para etmez
hayal bana yakın yar bana uzak
hepimiz bu vatanın evlatlarıyız
işte hile sözde yalan olmasa
isimsiz
istanbul
kara toprak
kırk yaşımdan sonra kalbime ilham
mecnun gibi dolanıyorum çöllerde
mektup
memlekete destan oldum
mimar
neler yaptı bana kader
sabahtan bir güzel gördüm
saklarım gözümde güzelliğini
salınıp giderken boyunu gördüm
sazıma
sen bir ceylan olsan ben de bir avcı
sen bir çiçek olsan ben de yaz olsam
senin yolunda yolunda
siz sağ olun biz selamet gidelim
türküz türkü çağırırız
türlü türlü seda verir ağaçlar
uyan bu gafletten
uzun ince bir yoldayım
vatan sevgisini içten duyanlar
yeter artık gözün kör gibi
ağlar veysel çıkmaz sesi
ağlayı ağlayı vardım pınara
ala gözlü benli dilber
aldanma cahilin kuru lafına
anlatamam derdimi dertsiz insana
aşık veyselin son şiiri
aşkın beni elden ele gezdirdi
aslıma karışıp toprak olunca
benden selam söylen vefasız yare
beni hor görme kardeşim
bilmem hayal miydi yoksa düşmüydü
bir dert ehli bulsam derdimi söylesem
bir hayal peşinde dolandım durdum
bir küçük dünyam var içimde benim
böyle düşmüş payım benim
bu alemi gören sensin
çamlıbel
çok yalvardım çok yakardım
deli gönül değme çaydan bulanmaz
dostlar beni hatırlasın
durum
derdimi dökersem derin dereye